RIT   FATAGA     -    Vrijdag 18 januari 2019    -    4.

Iets voor half elf komt een man van de autoverhuurbedrijf ons ophalen. Hij crost door het centrum in een witte Toyota Aygo. De motor brult bij het optrekken. Bij het kantoor wordt de administratie in orde gemaakt en krijgen we de sleutel van diezelfde Aygo.

       Herman moet even wennen aan de koppeling maar dan rijden we toch al snel richting Fataga. De airco van het wagentje maakt wel herrie, maar wie zit daarmee? Zeker als je om je heen kijkt. Wat een prachtig landschap!. Ruige bergen, kronkelige wegen en na elke bocht weer een ander uitzicht. Het asfalt is mooi en gelukkig zijn er op cruciale plekken vangrails aangebracht.
       We stoppen bij het uitzichtpunt met de naam: Degollada de las Yeguas. Hier is een prachtig overzicht te zien op de Barranco de Fataga en in de verte de duinen van Maspalomas.
Deze plek wordt steeds drukker in de loop der jaren. Nu zijn er al drie personen om het publiek te vermaken: een man met draaiorgeltje, een man met een papagaai en een figuur uitgedost in de originele kledij van de oorspronkelijke bewoners van Gran Canaria.

We staan lekker in de zon, maar meer landinwaarts is het bewolkt. Toch rijden we die kant op. Het alternatief is de weg terug nemen want andere wegen zijn hier niet.
Hoe meer je het binnenland inrijdt, hoe groener het wordt en we zien struiken in bloei die we niet eerder zagen.

Door het dorpje Arteara en Fataga met zijn witte huizen, langs een groene vallei met palmbomen naar San Bartolomé. Daar weten we een aardig uitkijkpunt bij een luxe hotel.
Echter…het is te grijs en een stuk kouder en ongezelliger dan aan de kust. Daarom keren we op het parkeerterrein van het hotel en rijden de route terug. Tot de kamelenfarm. Daar maken we even een paar foto's.
De motor van de wagen brult steeds minder… goed zo, Herman!



In Playa del Ingles is het 21 graden en zonnig, maar niet lang meer. We besluiten een lange broek aan te trekken omdat het weer omslaat en het fris wordt. Als we onze schoenen vaststrikken is het weer volle zonneschijn. Heel raar weer! En dat blijft ook zo, merken we deze vakantie. Het is totaal onvoorspelbaar. Soms is dat wel lastig met plannen maken.

Bij de kust eten we ergens een sandwich en daarna wandelen we langs de waterkant, richting het oosten. We passeren een Rode Kruistentje dat Herman uiteraard wil fotograferen.

Aan het eind van dit strand en de bebouwing lopen we een hoge trap op. Een prachtig uitzicht is te zien van de kustlijn, strand en de ligging van de vele winkels en eetzaakjes. In de verte de duinen.

Via de boulevard lopen we terug naar het westen. Dan wordt het tijd voor een biertje.

Bij de Chinees in CC Cita eten we kip met rijst.
Dit was een geslaagde dag!